دکتر سید محمد دلیلی، فوق تخصص قلب کودکان در گفتگو با  باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: مرکز قلب و عروق شهید رجایی برای اولین بار در ایران با استفاده از انرژی رادیو فرکونسی موفق به محدود کردن خون رسانی به قسمتی از بدن شده است.
وی با بیان اینکه مرحله اول این آزمایش بر روی نمونه حیوانی انجام شده، گفت: این طرح پس از طی مراحل قانونی و کسب تاییدیه سلامت می تواند جایگزین مناسبی برای عمل های قلب مانند بستن  PDA و PABANDING بوده و به کمک آن می توان خونرسانی به سلولهای سرطانی را متوقف کرد.
دلیلی تصریح کرد: انرژی رادیو فرکونسی که در این آزمایش بکار رفته نوعی از انرژی الکتریکی بوده که بطور گسترده در درمان آرتیمی های قلبی استفاده می شود.
فوق تخصص قلب کودکان ادامه داد: نخستین نمونه ای که آزمایش روی آن انجام شد، یک گوسفند 15 کیلویی بوده که با استفاده از انرژی رادیو فرکونسی قسمتی از سرخرگ آن به قطر حدود 4 میلی متر بسته و سپس قسمت بزرگتری به قطر 8 میلی متر توسط این انرژی تنگ شد.
وی با اشاره به اینکه مرحله اول این آزمایش کاملا موفقیت آمیز بوده، افزود: با توجه به اینکه تاکنون از این انرژی برای محدود کردن خون رسانی به قسمتی از بدن استفاده نشده، بنابراین ما برای شروع از نمونه حیوانی استفاده کردیم که حیوان آزمایش شده هم اکنون در سلامت کامل به سر می برد

  دست انسان به نحوی شگفت‌انگیز،‌ توانمندی‌ها و قابلیت‌های فراوانی دارد، از خیاطی با یک سوزن گرفته تا نواختن ساز یا تکه‌تکه کردن یک کاغذ! به همین دلیل هم اغلب کسی سراغی از طراحی آن به شکل دیگر نمی‌گیرد و دقیقا همین شکلی که هست، بهترین حالت برای آن در نظر گرفته می‌شود. اما اگر از اول به این شکل نبود چه؟ اگر مثلا به جای 5 انگشت در دستمان 6 انگشت داشتیم،‌ چه اتفاقی می‌افتاد؟ چه چیزهایی تغییر می‌کرد و به شکلی که الان در زندگی خود می‌بینیم نبود؟
زیست‌شناسان تحولی در واقع هنوز هم به درستی نمی‌دانند که چرا انسان و بسیاری دیگر از موجودات زمین،‌ در دست خود 5 انگشت دارند، نه بیشتر و نه کم‌تر. اگر به جای 5 انگشت، 6 انگشت در هر دست داشتیم، اوضاع بهتر می‌شد یا بدتر؟
شاید اگر در کنار انگشت کوچک،‌ یک انگشت دیگر مشابه انگشت شست داشتیم، انجام برخی از کارها ساده‌تر می‌شد،‌ می‌توانستیم سازهای پیچیده‌تری را بنوازیم، سریع‌تر تایپ کنیم و اجسام را محکم‌تر بگیریم. کلیف تابین، متخصص ژنتیک در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد که روی شکل‌گیری ماهیچه‌ها در مهره‌داران مطالعه می‌کند، در این‌باره می‌گوید: «حتی داشتن یک دست گسترده‌تر در یک بازی بسکتبال بهتر موثر است. اما انگشت‌هایی که بیشتر در حرکت‌های ما نقش دارند،‌ انگشتان اشاره و شست هستند. بنابراین داشتن یکی دیگر از آن‌ها می‌توانست در حرکات ما سهم زیادی داشته باشد. اما مثلا انگشت کوچک این‌طور نیست. یکی بیشتر یا حتی کم‌تر،‌ خیلی تاثیری ندارد.» 
داشتن یک انگشت بیشتر در دست به احتمال زیاد بیش از هر چیز دیگری،‌ روی ریاضیات موثر بود و در نتیجه سیستم عددی کاملا متفاوتی می‌داشتیم.

شمارش انسانی
در سراسر جهان،‌ بیشتر مردم در قالب‌های 10 تایی می‌شمارند:‌ ما تا 9 می‌شماریم و بعد از آن، وارد ستون عددی تازه شده و دوباره از 1 شروع کنیم. بنابراین ارزش هر ستون از اعداد 10 برابر بیشتر از ستون سمت راست آن است. این یک سیستم عددی بر پایه 10 است و انسان‌شناسان بر این باورند که ما انسان‌ها از سیستم عددی بر پایه 10 استفاده می‌کنیم،‌ چون در مجموع در دستان خود 10 انگشت داریم. از شواهد این ادعا این است که در بسیاری از زبان‌ها، ‌لغتی که به معنای عدد به کار برده می‌شود، همزمان معنای انگشت را هم دارد (مانند کلمه Digit در زبان انگلیسی). 
شاید استفاده از سیستم ده‌تایی به نظر طبیعی و بدیهی برسد، ‌اما دلیلش فقط این است که ما به آن عادت داریم. به گفته تابین، اگر ما در هر دست خود 6 انگشت داشتیم، قطعا سیستم عددی در پایه 12 می‌ساختیم و به این شکل می‌شمردیم:
10، وای، ایکس، 9، 8،7 ،6 ،‌5 ،4 ،3 ،2 ،1. 
وی می‌افزاید: «آن وقت برایمان سیستم 12 تایی خیلی بدیهی بود و سیستم 10‌تایی همان‌قدر غیرمنطقی و عجیب بود که سیستم 14 تایی».
شاید به نظر برسد که در این صورت،‌ خیلی هم مهم نبود. 6 تا را با این دست می‌شمردیم و 6 تای دیگر را با انگشتان دست دیگر!‌ مثل حالا که تا 5 را می‌توانیم روی یک دست بشماریم. اما افرادی مانند مارک چنگیزی،‌ این‌طور فکر نمی‌کنند. چنگیزی،‌ مدیر بخش شناخت انسانی در آزمایشگاه‌های 2.ای.آی، موسسه تحقیقاتی واقع در آیداهو، بر این باور است که بسیاری از تلاش‌های انسانی، مانند ریاضیات، زبان و موسیقی،‌ زمانی به پیشرفت بسیار سریعی دست یافتند که فرهنگ‌های انسانی با فرم‌های طبیعی‌تر ابراز هر کدام از این کوشش‌ها، سازگار شدند. 
وی در این‌باره می‌گوید: «من در کتاب خود، انقلاب دیداری، توضیح داده‌ام که توانایی ما در خواندن به این خوبی، به شکل‌های حروفی وابسته است که به طور فرهنگی به شکلی طراحی شده‌اند که هر چه بیشتر به طبیعت نزدیک باشند. آن‌ها به نوعی ساخته و نامیده شدند که ترکیبات نقش برجسته‌ای از صحنه‌های طبیعی را در خود دارند. بدین ترتیب،‌ نرم‌افزار بازشناسی اجسام دیداری خود را برای خواندن تحت کنترل در آوردیم». 
وی همچنین می‌افزاید:‌ «من در جدیدترین کتاب خود (Harnessed)، در این مورد به بحث پرداخته‌ام که توانایی ما برای پردازش کلام وابسته به صداهایی است که به طور فرهنگی، طوری تکامل یافته‌اند که هر چه بیشتر به صداهای طبیعت نزدیک باشند. بدین ترتیب، ما می‌توانیم از زبان ساکنان زمینی که در بینشان زندگی می‌کنیم،‌ صداهایی را بشنویم که به صدای رویدادهای مربوط به اجسام جامد نزدیک هستند». 
در جاهایی که فرهنگ به موقعیتی از تحول گام گذاشته که ساختاری برای اجرای طبیعی برخی کارها به وجود بیاید، باعث شده که ما الان این کارها را به این زیبایی انجام بدهیم. اما در مقابل در جاهایی که فرهنگ نتوانسته تحول آدمی را به اصطلاح تحت کنترل در بیاورد،‌ ما کارهای تازه را به شیوه‌ای مهار شده، بدون ظرافت و رقت‌انگیز انجام می‌دهیم. وی می‌افزاید:‌ «برای مثال در منطق، این یک مورد کلاسیک از مواردی است که به خوبی نتوانسته‌ایم با آن هماهنگ شویم. بدین ترتیب، حتی برخی از ساده‌ترین اصول منطق در عمل برای برخی از باهوش‌ترین افراد دشوار است.» 
خب، به بحث تاثیر تعداد انگشت‌ها روی ریاضیات برگردیم. بنابراین، داشتن 12 انگشت در دستان، ریاضیات آدمی را متحول می‌کرد. عدد 12 در مقایسه با عدد 10 مولفه‌های بیشتری دارد. چنگیزی در این‌باره توضیح می‌دهد: «در این صورت،‌ رسیدن به یک سیستم عددی "درست" برای مغزمان، می‌توانست در حدی متفاوت باشد که اگر به جای حروف در خواندن از بارکدها استفاده می‌کردیم. که البته هر قدر هم زمان برای یادگیری آن‌ها بگذاریم،‌ باز هم در استفاده از آن خوب عمل نخواهیم کرد.»

قانون شست
داشتن انگشت اضافی به طور معمول در زمان تولد به عنوان یک نقص محسوب می‌شود و اختلال چندانگشتی (polydactyly) نامیده می‌شود که یک خطای ژنتیکی ساده است. اما سیستم تحول طبیعت، انگشتان اضافی را نگه نداشته و آن را به صورت یک ویژگی ثابت و پایدار در آدمی در نیاورده است. چرا؟ تابین معتقد است که یک انگشت اضافی هیچ سهم بیشتری نخواهد داشت و کار اضافه‌ای انجام نخواهد داد، به همین دلیل هم از نظر تکاملی، ارزشی ندارد که حفظ شود. اگر قرار باشد ما یک انگشت بیشتر داشته باشیم، ‌باید خارج از استخوان‌های معمول دست قرار بگیرد و چیزی شبیه به شست در دست بشود. 
این یک مدل استاندارد در برخی حیوانات 6 انگشتی است که البته تعدادشان زیاد هم نیست. برخی حیواناتی که از قبل روی زمین راه می‌رفته‌اند، در سمت کوچک‌ترین انگشت، زایده‌ای شبیه به انگشت شست دارند،‌ مانند پاندا. در مورد پاندا،‌ این زایده برای گرفتن محکم‌تر ساقه‌های بامبو به وجودآمده است. 
به اعتقاد چنگیزی، در انسان انگشت ششم به وجود نخواهد آمد. وی به قانونی اشاره می‌کند که خودش آن را قانون پا نامیده است. این قانون یک فرمول ریاضیاتی ساده است که در شبکه‌های رایانه‌ای هم برای محاسبه تعداد گره‌های لازم به کار می‌رود و نشان می‌دهد که بسته به جثه، هر موجود برای برقراری ارتباط با دنیای اطراف خود به چند پا نیاز دارد. بر اساس این قانون،‌ وقتی پاها در مقایسه با بدن بلند باشند، ‌عدد مناسب 6 خواهد بود (به حشرات فکر کنید)، هر چه پاها کوتاه‌تر می‌شوند، تعدادشان به سمت بی‌نهایت می‌رود (به هزارپا فکر کنید). همچنین این قانون تعداد انگشتان دست را در حالتی که آن‌ها را پاهایی برای دست در نظر بگیریم، پیش‌بینی می‌کند. با توجه به این که آن‌ها باید بتوانند به خوبی خم شوند و روی کف دست جمع شوند،‌ بهترین تعداد برای انگشتان دست آدمی 5 خواهد بود. 
در نتیجه اگر برای کارهایی مانند تایپ کردن یا جراحی به انگشتان بیشتری نیاز داریم، لازمه آن تغییر ریخت دستمان خواهد بود. 
فرانک ویلسون، عصب‌شناس بازنشسته که ده‌ها سال است روی ارتباط دست و مغز کار کرده،‌ موافق است که 6 انگشت برای ما خیلی زیاد است. به گفته وی، ‌روبات‌هایی که در حال حاضر ساخته می‌شوند نشان داده‌اند که با 2، ‌3 یا 4 انگشت هم می‌توان همه کارهایی را که ما با 5 انگشت انجام می‌دهیم انجام داد. وی می‌گوید: ‌»تعداد فعلی انگشت‌های دست احتمالا تصادفی است. بنابراین اگر قرار باشد خودمان تعداد انگشت‌ها را انتخاب کنیم،‌ من با 4 انگشت بیشتر موافقم تا با 6 انگشت!»

 سال گذشته با وجود هدف مندی یارانه ها و مشکلاتی که نظام سلامت داشت تعرفه پزشکی 9 درصد افزایش یافت اما امسال به یکباره  نظام پزشکی 30 درصد تعرفه ها را بالا برد و برای همین وزیر بهداشت و معاونش اعلام کردند که برای حل این مشکل از سازمان نظام پزشکی به دیوان عدالت کشوری شکایت می کنند. 

  دویدن چه به صورت یک ورزش سبک برای حفظ سلامتی و تناسب اندام و چه به شکل حرفه ای و برای شرکت در رقابت های ورزشی یکی از قدیمی ترین و اصلی ترین ورزش های موجود در جهان است. شاید در نگاه اول تصور کنیم که این ورزش بسیار ساده است و نیاز به برنامه ریزی آنچنانی و دقت در مسائل ریز را نداشته باشد. این تفکر بسیار غلط است و می تواند در هنگام تمرین و ورزش کردن شما را با مشکلات زیادی رو به رو کند. متاسفانه بسیاری از ورزشکاران جوان که از روحیه مناسب و در عین حال یک غرور کاذب برخوردار هستند این اشتباهات را مرتکب می شوند. در این مطلب قصد داریم تا شما را با 6 مشکلی که ممکن است برای بسیاری از این گروه از دوندگان پیش بیاید آشنا کنیم.

انتخاب کفش مناسب
کفش به عنوان پوشش پا نقش مهمی در هنگام دویدن دارد. بسیاری از افرادی که به صورت روزانه می دوند از انواع مختلفی از کفش های ورزشی برای این منظور استفاده می کنند. فراموش نکنیم که با توجه به سطحی که می خواهیم بر روی آن بدویم، یا تغییرات به وجود آمده در اندازه پا بایستی کفش را انتخاب کنیم. انتخاب صحیح کفش ورزشی به ما کمک می کند تا به راحتی بدویم و احتمال مصدومیت را نیز کاهش می دهد.

بی هدف بودن 
در هنگام دویدن شما باید یک هدف را برای خود مشخص کنید. هدف شما از دویدن تناسب اندام و حفظ سلامتی است و یا اینکه می خواهید برای شرکت در یک مسابقه ورزشی آماده شوید؟ این مسئله به شما انگیزه می دهد و ذهن و در عین حال جسم شما را برای ورزش کردن آماده می کند. در زمانی که شما هدف خاصی را دنبال نمی کنید از انگیزه کافی نیز برخوردار نخواهید بود و به احتمال زیاد پس از مدتی دویدن را کنار می گذارید.

حجم زیاد تمرین در آغاز
تعدادی از دوندگان در زمانی که تازه شروع به دویدن کردند بدون توجه به برنامه تمرینی خود به میزان مسافتی که می دوند می افزایند. این افراد در ذهن خود به شکل مرتب مسافت ها را افزایش می دهند و این اقدام فشار بسیار زیادی را به سیستم عصبی و همچنین جسم شخص وارد می کند.

وسایل الکترونیکی
استفاده از وسایل ارتباطی و الکترونیکی در هنگام دویدن یکی از اشتباهات بزرگ است. تصور کنید که شما تلفن همراه خود را در زمان دویدن به همراه دارید و این تلفن زنگ می خورد به ناگاه تمام حواس شما به آن پرت می شود. در این وضعیت ضربان قلب شما تغییر می کند و ممکن است که به طور کل از جریان تمرین خارج شوید.

تنوع در تمرینات
در صورتی که شما در زمان دویدن از تنوع در تمرینات خود برخوردار نباشید پس از مدتی بدن شما به یک شکل خاص از تمرین عادت می کند و دیگر نمی توانید تناسب اندام خود را با آن گونه از تمرین حفظ کنید. البته فراموش نکنید که هر گونه تغییر در تمرینات و نحوه دویدن بایتسی با نظر یک مربی یا شخص متخصص صورت بگیرد.

تمرین در هنگام آسیب دیدگی
یکی از بزرگترین وخطرناک ترین اشتباهاتی که هر شخصی می تواند مرتکب شود این است که در حالی که دچار آسیب و یا مصدومیتی شده است به تمرین ادامه دهد. این مسئله می تواند مشکلات و عوارض جبران ناپذیری را برای شما به همراه داشته باشد. فراموش نکنید که اصلی ترین درمان برای شما در زمان آسیب دیدگی استراحت کامل و پیروی از دستورات پزشک است./ ق پ

 محققان آمریکایی دانشگاه هاروارد در پژوهش خود دریافتند که سیب، پیاز و چای سبز به همراه پرتقال معدن غنی ترکیبات طبیعی هستند که از شکل گیری لخته‌های خونی خطرناک جلوگیری و با آن مبارزه می‌کنند.

محققان کشف کردند که این مواد غذایی حاوی ترکیبی به نام روتین (نوعی فلاونوئید) هستند که در چای سیاه نیز وجود دارد و از بروز لخته جلوگیری می‌کند.

به گفته محققان، این ترکیبات چه بسا راه را برای استفاده از آنها به منظور یافتن یک درمان پیشگیرانه موثر علیه حملات قلبی و سکته های مغزی هموار می‌کند.

در این پژوهش آمده است: ترکیب طبیعی روتین ترشح و فعالیت آنزیم خطرناک مربوط به شکل گیری لخته‌های خونی خطرناک را در بدن متوقف می‌کند.

محققان حدود 500 ترکیب طبیعی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند اما دریافتند که روتین بیشترین تاثیر را در پیشگیری از شکل گیری لخطه خونی دارد.